Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Προγεννητικός έλεγχος

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Ο προγεννητικός έλεγχος είναι ο έλεγχος που αποσκοπεί στην έγκαιρη διάγνωση ορισμένων παθήσεων και συνδρόμων του εμβρύου, με σκοπό να εξασφαλίσει όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες στους γονείς, σχετικά με την ύπαρξη μίας νόσου, την πρόγνωσή της και τις πιθανές επιπτώσεις στο έμβρυο.

Στην περίπτωση ανεύρεσης μιας μη ιάσιμης, με τα σημερινά δεδομένα, νόσου, σκοπός του προγεννητικού ελέγχου είναι να εξασφαλίσει όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες στους γονείς ώστε να αποφασίσουν για τη συνέχιση ή μη της κύησης.

Στην περίπτωση του εντοπισμού ιάσιμων παθήσεων του εμβρύου, γίνεται προσπάθεια υποβοήθησης ή θεραπείας του εμβρύου με χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών είτε άμεσα στο έμβρυο είτε έμμεσα στη μητέρα. Γίνονται ακόμα επίσης και διορθωτικές ενδομήτριες χει¬ρουργικές επεμβάσεις. Αν όμως κανένα από τα πιο πάνω δεν είναι κατορθωτό η ενδεδειγμένο, τότε γίνεται ή σωστή προετοιμασία και λαμ¬βάνονται προληπτικά μέτρα ώστε να διευκολυνθεί ο τοκετός, για να είναι λιγότερο τραυματικός για τη μητέρα και το νεογέννητο. Επίσης προετοιμάζεται η κατάλληλη παιδιατρική υποδοχή και φροντίδα του νεογνού, ώστε να του χορηγηθούν όλα τα μέσα επιβίωσης χωρίς επιπλοκές.

Ο προγεννητικός έλεγχος αποβαίνει πολλές φορές πραγματικά σωτήριος, όπως για παράδειγμα στις ενδομήτριες διορθώ¬σεις συγκεκριμένων καρδιακών ανωμαλιών, στην υδροκεφαλία, στην αποσυμφορητική παροχέτευση επί ασκίτου, στην υδρονέφρωση, στην διαφραγματοκήλη, στην πυλωρική στένωση, και αλλού.

Ταξινόμηση


Αναλόγως τώρα του τρόπου πού διενεργείται ο προγεννητικός έλεγχος διακρίνεται στον άμεσο ( επεμβατικό ), δηλαδή εφαρμόζετε στο έμβρυο, και στον έμμεσο ( μη επεμβατικό) δηλαδή εφαρμόζετε στη μητέρα, οπότε εμμέσως εξάγονται συμπεράσματα για την κατάσταση υγείας του εμβρύου. Στην πρώτη περίπτωση πού εγκυμονεί κίνδυνο (σε ποσοστό 1-3%) για τη ζωή και την ακεραιότητα του εμβρύου.

Στη δεύτερη περίπτωση του έμμεσου έλεγχου οι δοκιμασίες γίνονται είτε με βιοχημικές και αιματολογικές αναλύσεις του αίματος της μητέρας, είτε με απεικονιστικές μεθόδους, κυρίως με την βοήθεια υπερήχων, είτε και με συνδυασμό των δύο.

Οι βασικές άμεσες μέθοδοι είναι η υπερηχογραφία, η αμνιοπαρακέντηση, η λήψη τροφοβλαστικού ιστού, η αιμοληψία από το έμβρυο (ομφαλιδοκέντηση, διακαρδιακή, διηπατική), η βιοψία του δέρματος και των μυών του εμβρύου, η μαγνητική τομογραφία, η εμβρυοσκόπηση, αμνιοσκόπηση, καρδιοτοκογραφία.

Οι έμμεσες βασίζονται σε ενδείξεις από το αίμα της μητέρας (εμβρυϊκά κύτταρα, ανίχνευση και ποσοτικός προσδιορισμός αντισωμάτων, προσδιορισμός ορμονών, προσδιορισμός διαφόρων ουσιών) και από τα ούρα (προσδιορισμός διαφόρων ορμονών).
Αναλυτικότερα οι μέθοδοι που εφαρμόζονται κατά τον προγεννητικό έλεγχο είναι οι εξής:

Υπερηχογραφικός έλεγχος στην κύηση

Οι υπέρηχοι αποτελούν το βασικό και κύριο μέσο για τον έλεγχο του εμβρύου, καθώς οι δυνατότητες που παρέχουν είναι τεράστιες και η συμβολή τους στην προγεννετική διάγνωση είναι ιδιαίτερα αξιόλογη. Συνοπτικά οι εφαρμογές των υπερήχων στην μαιευτική είναι οι ακόλουθες:

1. Πρώιμη διάγνωση ενδομητρίου κυήσεως και διαφορική διάγνωση από εξωμήτριο

2. Αποκλεισμός ή επιβεβαίωση δίδυμης ή πολύδυμης κύησης.

3. Προσδιορισμός της ηλικίας κύησης με μεγάλη ακρίβεια, με μέτρηση του αμνιακού σάκου και του μήκους του εμβρύου.

4. Διάγνωση της ηλικίας της κύησης σε συνδυασμό με το φυσιολογικό ή μη ρυθμό ανάπτυξης του εμβρύου, με μετρήσεις και συγκρίσεις της αμφιβρεγματικής διαμέτρου της κεφαλής, της περιμέτρου της κοιλιάς, του μήκους του μηριαίου οστού και άλλων μελών του εμβρύου.

5. Αξιολόγηση των τιμών διαφόρων ουσιών (όπως η α εμβρυική πρωτεΐνη αFP, η β-hCG και ελεύθερη οιστριόλη), με τον προσδιορισμό της αυχενικής διαφάνειας και της πτυχής του εμβρύου.

6. Διάγνωση διαφόρων ανωμαλιών διάπλασης του εμβρύου όπως ανεγκεφαλία, μικροκεφαλία, υδροκέφαλος, εγκεφαλοκήλη, μηνιγγομυελοκήλη, απόφραξη εντέρου, ακσίτης, υδροθώρακας, διάταση της ουροδόχου κύστεως, δισχιδής ράχη, ομφαλοκήλη, πολυκυστικοί νεφροί, αγενεσία νεφρών, ανωμαλίες καρδιάς-πνευμόνων, βραχέα ανώμαλα άκρα κλπ.

7. Προσδιορισμός με ακρίβεια της θέσης του πλακούντα και διάγνωση του βαθμού ωρίμανσής του, καθώς και ανωμαλιών του όπως η μύλη κύηση και το χοριοαγγείωμα.

8. Προσδιορισμός της ποσότητας και των μεταβολών του όγκου του αμνιακού υγρού καθώς και των περιοχών συγκέντρωσής του, διάγνωση υδραμνίου ή ολιγαμνίου.

9. Έλεγχος της ροής του αίματος στον ομφάλιο λώρο, στο κυκλοφορικό σύστημα του εμβρύου, στις μητριαίες αρτηρίες και τα αγγεία του πλακούντα με τη μέθοδο Doppler.

10. Προσδιορισμός πιθανότητας χρωμοσωμιακών ανωμαλιών στο έμβρυο με την αναγνώριση ορισμένων δεικτών.

11. Διασφάλιση σε μεγαλύτερο βαθμό της ομαλής διενέργειας της αμνιοπαρακέντησης.


Αμνιοπαρακέντηση

Γενικά

Η αμνιοπαρακέντηση είναι η κύρια μέθοδος για προγεννητικό έλεγχο και γίνεται με την παρακέντηση της αμνιακής κοιλότητας και την αναρρόφηση αμνιακού υγρού, στο οποίο σε εξειδικευμένα εργαστήρια, γίνονται διάφορες κυτταρογενετικές και βιοχημικές αναλύσεις. Η προσέγγιση της αμνιακής κοιλότητας γίνεται από το κοιλιακό τοίχωμα, κάτω από συνεχή υπερηχογραφικό έλεγχο, ώστε να αποφευχθεί ο τραυματισμός του εμβρύου και του πλακούντα και να γίνει η εντόπιση των περιοχών άθροισης του αμνιακού υγρού. Η αμνιοπαρακέντηση γίνεται συνηθέστερα μεταξύ 16ης-18ης εβδομάδας της κύησης, λόγω της μείωσης του αριθμού των καλλιεργήσιμων κυττάρων με τη πρόοδο της ηλικίας της κύησης.

Ενδείξεις για αμνιοπαρακέντηση

- Όταν η ηλικία της μητέρας είναι πάνω από 35 χρόνια.
- Όταν οι γονείς είναι φορείς χρωμοσωμικών ανωμαλιών.
- Όταν υπάρχει προηγούμενο παιδί με κληρονομική χρωμοσωμική ανωμαλία.
- Όταν υπάρχει συγγενής διαταραχή του μεταβολισμού.
- Όταν υπάρχει προηγούμενο παιδί με φυλοσύνδετη νόσο.
- Όταν υπάρχει ιστορικό με ανοικτές βλάβες του ΚΝΣ.
- Όταν υπάρχει ανωμαλία στη διάπλαση του εμβρύου στον υπερηχογραφικό έλεγχο.
- Όταν υπάρχει παθολογική τριπλή δοκιμασία.
- Όταν υπάρχει αυξημένη αυχενική διαφάνεια.
- Όταν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ύπαρξης νόσων του αίματος (μεσογειακή, δρεπανοκυτταρική αναιμία, αιμορροφιλία).
- Όταν υπάρχουν λοιμώδη νοσήματα που προσβάλλουν το έμβρυο.

Προϋποθέσεις για αμνιοπαρακέντηση

- Όταν ο γενετικός κίνδυνος είναι πάνω από 1:250, έχοντας υπόψη τους κινδύνους της αμνιοπαρακέντησης.
- Όταν ο προγεννητικός έλεγχος να μπορεί να δώσει σαφή απάντηση για το πρόβλημα του εμβρύου για το οποίο γίνεται ο έλεγχος.
- Η εκτέλεση της αμνιοπαρακέντησης πρέπει να γίνεται πάντα κάτω από υπερηχογραφικό έλεγχο.


Λήψη τροφοβλαστικού ιστού

Γενικά

Ο τροφοβλαστικός ιστός είναι ένας ενδιάμεσος ιστός από τον οποίο δημιουργείται ο πλακούντας το άμνιο και το χόριο και έχει εμβρυϊκή προέλευση, με αποτέλεσμα η κυτταρογενετική και βιοχημική του ανάλυση να βοηθά πολύ στη διάγνωση παθήσεων του εμβρύου.

Η λήψη τροφοβλάστης ή χοριακών λαχνών γίνεται με δύο τρόπους και πάντα κάτω από υπερηχογραφική καθοδήγηση, είτε διατραχηλικά μεταξύ της 9-11ης εβδομάδας είτε διακοιλιακά μετά την 10η εβδομάδα, καθώς ενωρίτερα από την 9η εβδομάδα το χόριο δεν έχει αναπτυχθεί ικανοποιητικά ώστε να διακρίνεται ευκρινώς με τον υπερηχογραφικό έλεγχο με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να τραυματισθεί το έμβρυο. Σε κάθε περίπτωση προ της λήψεως τροφοβλάστη είναι αναγκαίο να ελέγχεται υπερηχογραφικά η ηλικία της κύησης, η θέση του πλακούντα και η κλίση της μήτρας.


Διατραχηλική λήψη

Η διατραχηλική λήψη του τροφοβλαστικού ιστού γίνεται με πλαστικό καθετήρα με εύκαμπτο στυλεό ή λαβίδα βιοψίας. Συλλαμβάνεται το πρόσθιο χείλος του τραχήλου με λαβίδα, οπότε και εισάγεται ο καθετήρας ή η λαβίδα βιοψίας εντός του τραχήλου και κατευθύνεται προς το χόριο. Απορροφάται ή λαμβάνεται μικρή ποσότητα τροφοβλαστικού ιστού, ανάλογα με το εάν χρησιμοποιείται καθετήρας ή λαβίδα και το δείγμα ελέγχεται μικροσκοπικά για επιβεβαίωση της ποσότητας και της επάρκειας του. Σημειωτέον ότι η διατραχηλική λήψη τροφοβλάστης προϋποθέτει τον προηγούμενο καθαρισμό με αντισηπτικό διάλυμα του κόλπου και του τραχήλου, ενώ εφαρμόζεται κατά κύριο λόγο, σε οπίσθια θέση του πλακούντα.

Αντενδείξεις της εφαρμογής της διατραχηλικής λήψης τροφοβλαστικού ιστού περιλαμβάνουν τον έρπητα των γεννητικών οργάνων, το δυσπρόσιτο ενδοτραχηλικό αυλό ή πλακούντα και την εκσεσημασμένη υπέρκαμψη της μήτρας.

Διακοιλιακή λήψη

Στη διακοιλιακή λήψη τροφοβλάστης, αφού γίνεται αντισηψία των κοιλιακών τοιχωμάτων εισάγεται μία βελόνα στον πλακούντα και υπό υπερηχογραφικό έλεγχο, αναρροφάτε τροφοβλαστικός ιστός, που περιέχει καλλιεργητικό υλικό.

Αποτελέσματα

Το ποσοστό επιτυχίας, σχετικά με την λήψη τροφοβλαστικού ιστού είναι περίπου 99%. Η ανάλυση μπορεί να γίνει με άμεση παρασκευή χρωμοσωμάτων, οπότε η απάντηση μπορεί να ληφθεί σε 2-5 ώρες, ενώ η μελέτη των χρωμοσωμάτων γίνεται μετά 6 με 8 ημέρες. Το ποσοστό των χρωμοσωματικών ανωμαλιών που ανιχνεύονται με τη μέθοδο της τροφοβλάστης είναι 5,6% έναντι 3,6% που ανιχνεύονται με την αμνιοπαρακέντηση. Σε κάθε περίπτωση πάντως για την διενέργεια της μεθόδου αυτής απαιτείται η εφαρμογή της από έμπειρους ιατρούς, με υπερηχογραφικό εξοπλισμό και γνώση της χρήσης του, καθώς και ύπαρξη τμήματος κυτταρογενετικής.

Επιπλοκές

Οι επιπλοκές από τη λήψη τροφοβλάστης είναι η φλεγμονή, η κολπική αιμόρροια, η αυτόματη έκτρωση, ο ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου, οι οποίες ανέρχονται σε ένα ποσοστό του 1-3%. Επίσης η λήψη τροφοβλάστης έχει ενοχοποιηθεί και για πιθανή εμφάνιση ανωμαλιών διάπλασης του εμβρύου στα μέλη του, όπως υποπλασία φαλάγγων των δακτύλων, εξαιτίας του αγγειοσπασμού και της ισχαιμίας του εμβρύου.

Λήψη δείγματος εμβρυϊκού αίματος

Γενικά

Η λήψη δείγματος εμβρυϊκού αίματος είναι δυνατή με την ομφαλιδοκέντηση, τη διακαρδιακή και την διηπατική παρακέντηση. Η ομφαλιδοκέντηση είναι η πλέον κύρια μέθοδος παρακέντησης της εμβρυϊκής κυκλοφορίας. Η διακαρδιακή παρακέντηση διενεργείται όταν δεν είναι εφικτή η ομφαλιδοκέντηση, ή στις περιπτώσεις ανάγκης ενδομήτριας μετάγγισης ή θανάτωσης του εμβρύου, ή όταν απαιτείται αιμοληψία του προ της 18ης εβδομάδας κυήσεως. Η διηπατική παρακέντηση, η παρακέντηση δηλαδή της ηπατικής φλέβας, διενεργείται περιορισμένα και μόνο στις περιπτώσεις, που δεν προσφέρονται για τις άλλες μεθόδους παρακέντησης.

Ομφαλιδοκέντηση

Η έγχρωμη υπερηχογραφία Doppler διασφαλίζει ιδιαίτερα την ευδοκίμηση της μεθόδου. Είναι σκόπιμο η ομφαλιδοκέντηση να διενεργείται κοντά στη θέση έκφυσης του ομφάλιου λώρου από τον πλακούντα, καθώς αυτός φαίνεται να είναι ο πλέον σταθερός στόχος. Ως καταλληλότερη ηλικία κύησης για τη διενέργεια αυτής της επέμβασης θεωρείται η 18η εβδομάδα και εξής.

Η σκοπιμότητα της ομφαλιδοκέντησης είναι διπλή, τόσο διαγνωστική, καθώς με αυτή ανιχνεύονται χρωμοσωμιακές ανωμαλίες, ανιχνεύεται ενδεχόμενη προσβολή του εμβρύου από λοιμώδη νοσήματα και φλεγμονές, όπως η ερυθρά, τοξοπλάσμωση, μεγαλοκυτταροιός κλπ, ανιχνεύονται μεταβολικά ή αιματολογικά νοσήματα, όπως μεσογειακή αναιμία, δρεπανοκυτταρική αναιμία κλπ, όσο και θεραπευτική, καθώς με αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί μετάγγιση στο έμβρυο, ενδομήτρια φαρμακευτική θεραπεία, μεταμόσχευση κυττάρων.

Αντενδείξεις

Αντενδείξεις για την εκτέλεση της ομφαλιδοκέντησης είναι τα λοιμώδη νοσήματα της μητέρας, όπως AIDS ηπατίτιδα Β και C καθώς και μαιευτικές επιπλοκές όπως η πρόωρη αποκόλληση πλακούντα, πρόωρος τοκετός κλπ.

Επιπλοκές

Οι ενδεχόμενες επιπλοκές είναι λοιμώξεις της μητέρας και του εμβρύου, όπως η χοριοαμνιονίτιδα, η πρόωρη ρήξη των υμένων, βραδυκαρδία του εμβρύου, η θρόμβωση του ομφάλιου λώρου, η επείγουσα καισαρική τομή, η πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα.

Βιοψία δέρματος και ήπατος του εμβρύου

Η βιοψία δέρματος είναι μία σχετικά απλή διαγνωστική εξέταση και διενεργείται υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Αποσκοπεί στη διάγνωση γενετικά μεταδιδόμενων δερματοπαθειών, όπως η ιχθύαση, το σύνδρομο Sjogren-Larsson κλπ. Συνήθως διενεργείται μεταξύ της 17η-20η εβδομάδας και το δείγμα προς εξέταση λαμβάνεται από τους γλουτούς. Ο κίνδυνος αυτόματης έκτρωσης δεν υπεβραίνει το 1%. Με τον ίδιο τρόπο από το γλουτό μπορεί να γίνει και βιοψία μυών του εμβρύου για την διάγνωση του συνδρόμου Becher και Duchenne.

Πολύ περιορισμένα μπορεί να διενεργηθεί βιοψία του ήπατος του εμβρύου για τη διάγνωση μεταβολικών νόσων.

Αλλες μέθοδοι προγεννητικού ελέγχου

Μαγνητική τομογραφία

Η μαγνητική τομογραφία εφαρμόζεται για τις περιπτώσεις διάγνωσης συγγενών ανωμαλιών του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος του εμβρύου, καθώς και όγκων. Κατά τη διενέργειά της απαιτείται η πλήρης καταστολή του εμβρύου και η αποφυγή της κινητικότητας, γεγονός που επιτυγχάνεται με χορήγηση ηρεμιστικών σκευασμάτων στη μητέρα. Δεδομένου ότι δεν έχουν παρατηρηθεί δυσμενείς επιπτώσεις της μαγνητικής τομογραφίας στο έμβρυο αυτή εφαρμόζεται καθώς παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την υφή, το πάχος και τη σύσταση του όγκου και των συγγενών ανωμαλιών του εμβρύου.

Αμνιοσκόπηση

Η αμνιοσκόπηση διενεργείται με το αμνιοσκόπιο και αποσκοπεί στον έλεγχο του αμνιακού υγρού μέσα από τον κόλπο και το διεσταλμένο τραχηλικό στόμιο. Ελέγχει την κατάσταση του εμβρύου και ιδιαίτερα εάν υπάρχει μυκώνιο στο αμνιακό υγρό τις περιπτώσεις υπέρτασης της μητέρας, παράτασης της κύησης και σε περιπτώσεις υποψίας μη ορθής ανάπτυξης του εμβρύου. Σε περίπτωση που το αμνιακό υγρό είναι κεχρωσμένο τότε ενδείκνυται η πρόκληση τοκετού με ιδιαίτερη παρακολούθηση του εμβρύου, καθώς υποδηλώνεται επεισόδιο υποξίας του εμβρύου.

Προϋποθέσεις για την διενέργεια της αμνιοσκόπησης είναι η κατάλληλη θέση του τραχήλου, ώστε η εξέταση να καθίσταται εφικτή, καθώς και η αρκετή διαστολή του τραχήλου, ώστε να φαίνονται οι υμένες. Οι επιπλοκές της αμνιοσκόπησης είναι ότι μπορεί κατά την εξέταση να προκληθεί ρήξη των υμένων, καθώς επίσης ότι μπορεί οι χειρισμοί να προκαλέσουν ανιούσα μόλυνση.

Εμβρυοσκόπηση

Η εμβρυοσκόπηση αποσκοπεί στην άμεση επισκόπηση του σώματος του εμβρύου, με τη βοήθεια του εμβρυοσκοπίου. Σήμερα η μέθοδος αυτή έχει ουσιαστικά εγκαταλειφθεί, εξαιτίας της εξέλιξης των υπερήχων και εξαιτίας του υψηλού ποσοστού επιπλοκών που προκαλεί σε σχέση με την περιορισμένη συμβολή της στη προγεννητική διάγνωση. Η τεχνική αυτή αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση ανωμαλιών στο έμβρυο, όπως λαγώχειλος, λυκόστομα, ανωμαλίες δακτύλων κλπ, καθώς και για τη λήψη αίματος, για τη διάγνωση αιμοσφαιρινοπαθειών, για τον έλεγχο φλεγμονών του εμβρύου, για την ενδομητρική μετάγγιση, καθώς και για λήψη βιοψίας από το δέρμα του εμβρύου.

Σήμερα η εφαρμογή της παρουσιάζει μόνο ερευνητικό ενδιαφέρον και γίνεται διατραχηλικά για τη λήψη υγρού από το έξω σπλαχνικό κοίλωμα και την επισκόπηση του εμβρύου διαμέσου των εμβρυϊκών υμένων, μετά από ρήξη του χορίου.

Καρδιοτοκογραφία

Με την καρδιοτοκογραφία μετράται ο ρυθμός καρδιακής λειτουργίας του εμβρύου και η μεταβλητότητά της από παλμό σε παλμό, ενώ ελέγχεται και η ένταση των ενδεχόμενων συστολών της μήτρας. Ο έλεγχος με την καρδιοτοκογραφία γίνεται με τοποθέτηση ηλεκτροδίων στα κοιλιακά τοιχώματα, ή ακόμα και εσωτερικά κατά τη διάρκεια του τοκετού και μετά τη ρήξη των υμένων, οπότε τα ηλεκτρόδια τοποθετούνται εντός της μήτρας και επάνω στο κεφάλι του εμβρύου.

Φιλοσοφική άποψη

Ο προγεννητικός έλεγχος είναι όπως όλες σχεδόν οι επιτυχίες της επιστήμης ένα δίκοπο μαχαίρι. Ή κακή χρήση οδηγεί σίγουρα σε ολέθρια αποτελέσματα. Φτάνει να αναφερθεί ότι σε κάποιες περιοχές της Κίνας, ο συνηθέστερος λόγος προγεννητικού ελέγχου ήταν ο εντοπισμός και η θανάτωση στη συνέχεια των θηλέων εμβρύων, δεδομένου ότι οι κινέζοι γονείς επιθυμούσαν ν' αποκτήσουν ένα παιδί αγόρι, αφού δεν τους επιτρέπεται ν' αποκτήσουν και δεύτερο παιδί.

Ένα άλλο επίσης δίλημμα αναφορικά με τη χρήση του προγεννητικού ελέγχου για την ευγονική είναι και το ακόλουθο. Εφόσον ή μέθοδος αυτή φτάσει στο σημείο να ανιχνεύει και παθήσεις πού θα προκύψουν πολύ πιο αργά σε προχωρημένη ηλικία, όπως καρδιοπάθειες, μορφές καρκίνου, μυασθένειες, ψυχασθένειες, Αlzheimer κτλ τότε γιατί να μην θανατώνουμε εξ αρχής τα άτομα αυτά ώστε να μην βασανίζονται σε ώριμη ηλικία;
Κατ' αυτό τον τρόπο θα είχαμε θανατώσει χιλιάδες διάνοιες πού πρόσφεραν στη βασανισμένη ανθρωπότητα τέχνες, πολιτισμό, και επιστήμες. Ας μην μας διαφεύγει εξάλλου το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος αστροφυσικός του αιώνα μας βρίσκεται καθηλωμένος (με τετραπληγία) σε αναπηρικό καροτσάκι. Αλλά και πόσοι από μας (σωματικά υγιείς) δεν έχουμε πνευματικά ωφεληθεί και καθοδηγηθεί στον αγώνα της πνευματικής τελείωσης από άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά και ικανότητες, μέσα στην κοινωνία;

Βέβαια οι εξελίξεις της τεχνολογίας, της γενετικής μηχανικής και της ιατρικής γενικότερα, δημιουργούν την ελπίδα ότι στο άμεσο μέλλον ο προγεννητικός έλεγχος θα αποβλέπει στη διάγνωση κάποιας πάθησης με σκοπό την θεραπεία του εμβρύου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, με τους ίδιους όρους Ιατρικής δεοντολογίας με τους οποίους εφαρμόζεται μία θεραπευτική αγωγή σ' ένα άνθρωπο μετά την γέννηση του ανεξαρτήτως ηλικίας.

2 σχόλια:

  1. καλή η προσπάθεια αλλά λείπουν πολλά στοιχεί του προγεννητικού ελέγχου

    πχ καλό είναι 1 ζευγάρι πριν καν επιχειρήσει εγκυμοσύνη να έχει κάνει ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης να έχει ελεγχθεί δηλαδή για μεσογειακή αναιμία.

    Για όποιον θα ήθελε μια ολοκληρωμένη εικόνα καλύτερα να μιλήσει με κάποιον γυναικολόγο και το καλύτερο είναι πριν ξεκινήσει 1 εγκυμοσύνη καθώς καλό είναι να γίνονται κάποιες εξετάσεις εκ των προτέρων, προκειμένου αν μπορεί να αντιμετωπιστεί κάτι να αντιμετωπιστεί πριν την εγκυμοσύνη.

    Με όλο το σεβασμό ένα τόσο ευαίσθητο θέμα δεν μπορεί να παρουσιάζεται έτσι απλά από έναν ειδικευόμενο της φυσικής ιατρικής.

    Πρακτικά δεν εφαρμόζεται μαγνητική σε εγκυμονούσα ως διαγνωστικό μέσον για το έμβρυο καθώς βαρυές βλάβες του ΚΝΣ ούτως ή άλλως δεν αντιμετωπίζονται ενδομητρίως.

    Δεν έγινε καμία αναφορά στην εξετάσεις για ηπατίτιδα, AIDS, σύφιλη (σπάνια τώρα αλλά προκαλεί μεγάλες βλάβες στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα), τοξόπλασμα, ερυθρά, κυταρρομεγαλοιό...

    η αυχενική διαφάνεια ένδειξη παρέχει για να παραπεμφθεί 1 γυναίκα για αμνιοπαρακέντηση. Η αμνιοπαρακέντηση που θα δώσει τον καρυότυπο του παιδιού θα πει με σιγουριά αν υπάρχει χρωμοσωμιακή ανωμαλία

    και για να είμαστε ειλικρινείς όσο πιο μικρή η ηλικία κύησης τόσο πιο εύκολα επιλέγει κάποιος να το "ρίξει" αυτό το παιδί.

    ούτε η απάντησή μου είναι ολοκληρωμένη
    αλλά αν έπρεπε να απαντήσω κομμάτι κομμάτι για τις παραλήψεις και τα λάθη θα έπρεπε να ξαναγράψω το άρθρο από την αρχή.

    άστοχη επιλογή.
    λυπάμαι.
    και ναι ξέρω από γυναικολογία προφανώς για να τα λέω αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το παρόν είναι ένα ενημερωτικό άρθρο πάνω στα βασικά θέματα που αφορά τον προγεννητικό έλεγχο και τις τεχνικές του.

    Δεν είναι φυσικά δυνατόν να καλυφθούν όλοι οι παράμετροι στο χώρο μιας ιστοσελίδας, μα όπως κάθε άρθρο που αναρτάται έχει σκοπό πρωταρχικά την ενημέρωση και την πληροφόρηση.

    Από κει και πέρα κάθε Ιατρός έχει την δυνατότητα μα και την υποχρέωση να συμβάλει στην ενημέρωση, μια και έτσι τηρεί αυτό που ο Πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης πρέσβευε. Το «Προλαμβάνειν παρά Θεραπεύειν».

    Χωρίς να υπερεκτιμά τις δυνατότητες παρέμβασης του και κατευθύνοντας βέβαια τους ασθενείς όσον αφορά επείγουσες καταστάσεις, μα και καταστάσεις που δεν εμπίπτουν στην ειδικότητά του, στον εκάστοτε ειδικό θεράποντα ιατρό.

    Αν και δυστυχώς αυτό δεν τηρείται πάντα, μια και έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα από συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων, που γράφουν π.χ. παραπεμπτικά για φυσικοθεραπείες, χωρίς να έχουν την απαιτούμενη εξειδίκευση…

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή