Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Αυχενικό Σύνδρομο: Αίτια – Πρόληψη – Θεραπεία. Θεραπευτική Αντιμετώπιση με Βελονισμό.


Άρθρο από τον Γκατζούνη Θεόδωρο MSc, Φυσίατρο, μετεκπαίδευση στον Βελονισμό, Ωτοθεραπεία- Ωτοβελονισμό, Μεσοθεραπεία.
Εισαγωγή τι είναι το αυχενικό σύνδρομο;
Το αυχενικό σύνδρομο περιγράφει μια σειρά από συμπτώματα στην περιοχή του αυχένα αλλά και στηνγύρω περιοχή (ώμοι, ωμοπλάτες, άνω κορμός), που προκαλούνται από παθήσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Αποτελεί περισσότερο έναν περιγραφικό όρο των συμπτωμάτων που μπορεί να προκαλούνται από μια σειρά παθήσεων και όχι μια πάθηση το ίδιο. Στο αυχενικό σύνδρομο ουσιαστικά παραβλάπτεται η φυσιολογική λειτουργικότητα και κινητικότητα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Τα κλινικά συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι τα παρακάτω: πόνος στον αυχένα, κεφαλαλγίες, πόνοι στον ώμο, στον βραχίονα ή/ και στο χέρι, περιορισμένη κινητικότητα της αυχενικής μοίρας, αδυναμία και μειωμένα αντανακλαστικά στα άνω και σε προχωρημένες καταστάσεις και στα κάτω άκρα και προβλήματα στη βάδιση («σπαστικό βάδισμα»), μουδιάσματα και μυϊκή αδυναμία στα άκρα.

Τι συμπτώματα έχει το αυχενικό σύνδρομο;

• άλγος στην περιοχή του αυχένα
• κεφαλαλγίες
• άλγος στον ώμο
• άλγος στο βραχίονα ή / και στο χέρι
• περιορισμός της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας
• μείωση της μυϊκής ισχύος στα άνω και κάτω άκρα
• διαταραχή στη βάδιση («σπαστικό βάδισμα»)
• αιμωδίες (μουδιάσματα) στα άνω άκρα
• μυϊκή αδυναμία και στα κάτω άκρα
• ζάλη, αστάθεια
• καρηβαρία (βαρύ κεφάλι)
• ίλιγγος με έμετο

Ποιά τα αίτια που προκαλούν Αυχενικό Σύνδρομο;

Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν αυχενικό σύνδρομο παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλομορφία.



1. Δισκοπάθεια – κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου:
2. Αρθρίτιδα των αυχενικών σπονδύλων.
3. Δισκοπάθειες Αυχενικών μεσοσπονδυλίων δίσκων.
4. Σπασμός των μυών της περιοχής του αυχένα – από κακή στάση ή ψύξη κτλ..

Διάγνωση του Αιτίου του Αυχενικού συνδρόμου.

Η τελική διάγνωση και η εκτίμηση της σοβαρότητας του συνδρόμου γίνεται με απεικονιστικές μεθόδους οι οποίες, με σειρά φθίνουσας σπουδαιότητας είναι οι ακόλουθες: απλές ακτινογραφίες, μαγνητική και αξονική τομογραφία, ηλεκτρομυογράφημα, σπινθηρογράφημα οστών και εργαστηριακές εξετάσεις.


Θεραπεία για το αυχενικό σύνδρομο:

Η θεραπεία χωρίζεται σε ευντηρητική (Φάρμακα, Φυσικοθεραπεία, Βελονισμός, Θεραπευτική Άσκηση) και χειρουργική Αντιμετώπιση.

Συντηρητική Θεραπεία:

Συνίσταται στην χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής (κατά κύριο λόγο μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων), την τοποθέτηση αυχενικού κολλάρου (σκληρού ή μαλακού ανάλογα με την σοβαρότητα της κατάστασης), την χρήση αυχενικού ορθοπαιδικού μαξιλαριού κατά την κατάκλιση (για ασθενείς με εντονότερα συμπτώματα κατά την διάρκεια της νύχτας) και την εκτέλεση προγράμματος φυσιοθεραπειών.

Φυσικοθεραπευτική Αντιμετώπιση του Αυχενικού συνδρόμου.

Σε ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο, τα φυσικοθεραπευτικά μέσα που χρησιμοποιούνται, έχουν σαν σκοπό:

1)τη μείωση του πόνου
2) τη Λύση του επώδυνου μυικού σπασμού στην περιοχή,
3) Την ανακούφιση από τα λοιπά συμπτώματα (κεφαλαλγία, ίλιγγος κτλ), καθώς και
4)την αποκατάσταση της μειωμένης κινητικότητας - λειτουργικότητας της αυχενικής μοίρας.

Στη φυσικοθεραπεία για το αυχενικό σύνδρομο, χρησιμοποιούνται τα εξής μέσα:

1) Θέρμο ή και κρύο Θεραπεία,

2) laser χαμηλής ισχύος,

3) Διάφορες μορφές ηλεκτροθεραπείας και κυρίως TENS με πολύ καλά αποτελέσματα.

4) Τα μαλακά περιλαίμια (κολλάρα), βοηθούν επίσης σε περιπτώσεις, που χρειάζεται προσωρινή μείωση της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας για να μειωθεί ο πόνος ή άλλα συμπτώματα όπως ζαλάδες και ίλιγγοι.

5) Οι διαθερμίες ή τα μικροκύματα, βοηθούν στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος, την απορρόφηση του οιδήματος και τη λύση του μυϊκού σπασμού.

6) Άλλη μορφή ηλεκτροθεραπείας είναι η Ιοντοφόρεση (διαδερμική χορήγηση αντιφλεγμονώδους φάρμακου, με τη χρήση γαλβανικού ρεύματος, απευθείας στη νευρική ρίζα που έχει τη φλεγμονή),

7) Συνδυασμός τεχνικών κινητοποίησης και χειρισμών, οι ασκήσεις αποκατάστασης, καθώς και η εφαρμογή μάλαξης μπορούν να βοηθήσουν άμεσα και αποτελεσματικά, τόσο στη μείωση του πόνου, όσο και στην εξάλειψη των υπόλοιπων συμπτωμάτων που ταλαιπωρούν τον ασθενή, έτσι ώστε να επανέλθει στις φυσιολογικές καθημερινές του δραστηριότητες, χωρίς προβλήματα.



Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση και θεραπεία γιατο αυχενικό σύνδρομο, παίζει η θεραπευτική άσκηση:

Μακράν καλύτερη άσκηση για τέτοιες περιπτώσεις είναι η κολύμβηση (μόνο ύπτιο και ελεύθερο) αφού το σωματικό βάρος αντισταθμίζεται από την άνωση του νερού. Έτσι οι αρθρώσεις δέχονται σαφώς μικρότερη φόρτιση. Άξια αποφυγής θεωρούνται όλα εκείνα τα αγωνίσματα που η μεταβολή της στάσης του σώματος και του κέντρου βάρους αυτού μετατοπίζονται (πχ. τένις). O πόνος είναι ένας «σύμβουλος» για το τι πρέπει να αποφεύγει κανείς.

Πώς αντιμετωπίζεται το αυχενικό σύνδρομο με βελονισμό;

Ο βελονισμός μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στην ταχύτερη αποκατάσταση των ασθενών, με τα καλύτερα αποτελέσματα να εμφανίζονται όταν η πρωτοπαθής διαταραχή δεν χαρακτηρίζεται από σοβαρές ανατομικές αλλοιώσεις.



Έτσι, σε περιπτώσεις πόνου στον αυχένα που οφείλονται σε:

  1. τραυματική κάκωση της σπονδυλικής στήλης και των παρακείμενων μυών,
  2. σε μυϊκή θλάση,
  3. σε μυοσυνδεσμικού τύπου αυχεναλγίες,
  4. σε πόνο λόγω κακής στάσης και εργασίας,
  5. σε μικρή πρόπτωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου
  6. ή σε οστεοαρθρίτιδα χωρίς σοβαρές ακτινολογικές αλλοιώσεις,
εμφανίζονται τα καλύτερα αποτελέσματα σε μια θεραπεία με βελονισμό.

Ο βελονισμός στις ανωτέρω περιπτώσεις, μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως μοναδική θεραπευτική παρέμβαση ή σε συνδυασμό με άλλες κλασσικές τεχνικές, να επιτύχει γρήγορη ανακούφιση από τον πόνο και να επιταχύνει την κινητοποίηση του ασθενή.

Αντίθετα, σε καταστάσεις σοβαρής πρόπτωσης του μεσοσπονδύλιου δίσκου ή σε παρουσία έκδηλης οστεοφυτικής υπερπλασίας με έντονα συμπτώματα πίεσης νεύρων, δεν αναμένονται με το βελονισμό ιδιαίτερα ευνοϊκά αποτελέσματα. Στις περιπτώσεις αυτές βέβαια, ο βελονισμός μπορεί να αποτελέσει συμπληρωματική αναλγητική μέθοδο, μέχρι τη χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης.

Ανάλογα με την παθογένεια της νόσου και την συμπτωματολογία του ασθενή, επιλέγονται τα σημεία βελονισμού. Χρησιμοποιούνται τοπικά σημεία της περιοχής και απόμακρα σημεία των Μεσημβρινών που πάσχουν. Μπορεί επίσης να γίνει βελονισμός και σε σημεία, τα οποία αν και δεν ανήκουν στους μεσημβρινούς, να είναι επώδυνα κατά την πίεση.

Οι βελόνες παραμένουν για είκοσι με τριάντα λεπτά της ώρας. Είναι επίσης δυνατό να συνδεθούν με συσκευή ηλεκτροθεραπείας (ηλεκτροβελονισμός), προκειμένου να χορηγηθεί ηλεκτρικό ρεύμα ελεγχόμενης συχνότητας και έντασης.

Με τον τρόπο αυτό, αφενός αυξάνει η αναλγητική δράση του βελονισμού με την έκκριση ενδογενών οποιοειδών αναλγητικών πεπτιδίων, αφετέρου επιτυγχάνεται κινητοποίηση των παρασπονδυλικών μυών που βρίσκονται σε σύσπαση. Η κινητοποίηση αυτή συμβάλει στη λύση του μυϊκού σπασμού, αυξάνει τοπικά την αιμάτωση, απομακρύνει το γαλακτικό οξύ που έχει συσσωρευτεί από την παρατεταμένη μυϊκή σύσπαση και καταστέλλει τη φλεγμονή που εμπλέκεται στη δημιουργία του πόνου.

Σε καταστάσεις τύπου ανεπάρκειας, σε προσβολή από άνεμο και κρύο ή και όταν ο ασθενής αναφέρει επιδείνωση των ενοχλημάτων στο κρύο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μόξα.

Σε κάθε περίπτωση, και ιδιαίτερα σε οξέα σύνδρομα, είναι δυνατό να εντοπισθούν με ειδικούς ανιχνευτές ή με την ψηλάφηση και να βελονισθούν, σημεία στην ανθέλικα του αυτιού, που σύμφωνα με της αρχές της Ωτοθεραπείας, αντιστοιχούν στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό και με άλλα σημεία που βρίσκονται ευαίσθητα, και ανάλογα με την εντόπιση του πόνου στους μεσημβρινούς.

Η ανταπόκριση στη θεραπεία είναι συνάρτηση τόσο των υποκείμενων ανατομικών αλλοιώσεων όσο και της χρονιότητας της νόσου.

Σε οξέα περιστατικά, είναι δυνατό ο ασθενής να ανακουφισθεί πλήρως από την πρώτη έως τρίτη θεραπεία.

Αντίθετα, για ένα αυχενικό σύνδρομο που διαρκεί αρκετό καιρό και έχει υποβληθεί σε πολυάριθμες θεραπείες, χρειάζεται προσεκτική αντιμετώπιση και περισσότερο χρόνο για αποκατάσταση.

Στην οξεία φάση η θεραπεία πρέπει να επαναλαμβάνεται τρεις φορές την εβδομάδα, μέχρι τη μερική βελτίωση των συμπτωμάτων και στη συνέχεια δύο φορές την εβδομάδα, μέχρι την πλήρη ανακούφιση του ασθενή (συνήθως στις 15 - 21 ημέρες).

Στα χρόνια περιστατικά θεωρείται σκόπιμο η θεραπεία να επαναλαμβάνεται δύο φορές την εβδομάδα. Στην περίπτωση αυτή, η βελτίωση των συμπτωμάτων αναμένεται μετά την 5η - 6η συνεδρία και συνολικά μπορεί να απαιτηθούν 15 - 20 συνεδρίες.


Είναι απαραίτητο να δίνονται συμβουλές στον ασθενή για τη σωστή εργονομία στη διάρκεια της εργασίας, μα και της ανάπαυσης – ψυχαγωγίας, και επίσης να γίνεται η επίδειξη ασκήσεων που θα βελτιώσουν την κινητικότητα και λειτουργικότητα της αυχενικής μοίρας. Αυτές χρειάζεται να εφαρμοστούν από τον ίδιο τον ασθενή σταδιακά, μετά την μερική ύφεση των συμπτωμάτων.


Χειρουργική Αντιμετώπιση στο αυχενικό σύνδρομο:

Η δε χειρουργική θεραπεία μια μεγάλη ποικιλλία χειρουργικών επεμβάσεων όπως είναι οι: εκτομή του μεσοσπονδυλίου δίσκου, αυχενική σπονδυλοδεσία, εκτομή του πετάλου του μεσοσπονδυλίου δίσκου και άλλες. Όπως όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις, έτσι και οι παραπάνω παρουσιάζουν ένα μεγάλο εύρος παρενεργειών οι σοβαρότερες από τις οποίες είναι οι εξής: φλεγμονή, κάκωση αγγείων και νεύρων, κάκωση αυχενικού σωλήνα, ανεπιθύμητες ενέργειες από την εφαρμογή γενικής αναισθησίας, παρεκτόπιση μοσχεύματος μετά από σπονδυλοδεσία και άλλες.

Η τελική απόφαση λαμβάνεται μετά από συστηματική αξιολόγηση της σοβαρότητας της κατάστασης του ασθενούς και των θετικών και αρνητικών σημείων κάθε μιας από τις πιθανές θεραπείες.

Κριτήρια που μπορεί να οδηγήσουν σε χειρουργική αντιμετώπιση:

Σε πρώτη προτεραιότητα έρχονται τα υποκειμενικά συμπτώματα του ασθενούς.

1. Πολύ έντονος πόνος τον αυχένα,
2. εξαιρετικά μειωμένη κινητικότητα αυχενικής μοίρας και
3. μυϊκή αδυναμία σε βαθμό που να μην επιτρέπει στον ασθενή να επιτελέσει βασικές καθημερινές δραστηριότητες,
4. επέκταση συμπτωμάτων τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα
5. σε συνδυασμό με έντονες αιμωδίες (μουδιάσματα),

Είναι τα βασικά συμπτώματα, που κυρίως αν δεν μειώνονται με την συντηρητική αγωγή, αποτελούν κριτήρια για την αξιολόγηση της σοβαρότητας της κατάστασης.

Γενικά Μέτρα πρόληψης για το αυχενικό σύνδρομο:

Από όσα έχουν προαναφερθεί καταλαβαίνει κανείς ότι ορισμένες καταστάσεις, οι οποίες είναι και οι πιο συχνές που προκαλούν το αυχενικό σύνδρομο μπορούν να προληφθούν. Τα μέτρα πρόληψης σχετίζονται αφενός με τα στοιχεία εκείνα που μειώνουν την πιθανότητα κάποιου σοβαρού τραυματισμού της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, αφετέρου δε με τη σωστή στάση του σώματος κατά τη διάρκεια διαφόρων δραστηριοτήτων, ώστε να μην καταπονείται η σπονδυλική στήλη.

1. Προσεκτική οδήγηση και σωστή ρύθμιση των προσκέφαλων των καθισμάτων, ώστε, σε περίπτωση σύγκρουσης (κυρίως μετωπικής ή οπίσθιας), να φανούν χρήσιμα και όχι να τραυματίσουν. Τα προσκέφαλα πρέπει να βρίσκονται σε τέτοια θέση, ώστε γέρνοντας ήπια το κεφάλι προς τα πίσω αυτό να ακουμπά πάνω τους.

2. Αποφυγή συγκρούσεων κατά τη διάρκεια διαφόρων σπορ (ποδόσφαιρο, πάλη, πυγμαχία κ.λπ.), καθώς και χρήση του ενδεικνυόμενου εξοπλισμού κατά περίσταση.

3. Σωστή στάση σώματος κατά τη διάρκεια της εργασίας (σωστή τοποθέτηση της οθόνης του υπολογιστή, εργονομικό κάθισμα). Αυτό επιτυγχάνεται με το να καθίσουμε έτσι ώστε η πλάτη μας να ακουμπά τελείως πίσω στο κάθισμα και να βάλουμε ένα μικρό μαξιλάρι στη μέση μας. Δεν στηρίζουμε ποτέ το ακουστικό του τηλεφώνου με τον ώμο μας.

4. Σωστή στάση του σώματος κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι προτιμότερο να κοιμάται κανείς σε σκληρό στρώμα και, αν είναι δυνατό, χωρίς τη χρήση ψηλού μαξιλαριού.

Συμπερασματικά: Το αυχενικό σύνδρομο αποτελεί την εκδήλωση πόνου στον αυχένα και στη γύρω περιοχή, που οφείλεται σε μια πληθώρα αιτίων.

Η σωστή κλινική εξέταση και διάγνωση του αιτίου είναι πολύ σημαντική για την αντιμετώπιση της κατάστασης.

Ο βελονισμός που είναι μια μέθοδος χωρίς παρενέργειες και με σημαντικά οφέλη, στην αντιμετώπιση του πόνου, τη λύση του μυϊκού σπασμού και στην βελτίωση της λειτουργικότητας, παίζει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του συνδρόμου.

Είναι σημαντικό να γίνεται από Ιατρό, κατάλληλα εκπαιδευμένο στη μέθοδο, για να μπορέσει ο ασθενής να έχει προσδοκώμενα αποτελέσματα και τα μεγαλύτερα οφέλη από τη θεραπεία.



Άρθρο από τον Γκατζούνη Θεόδωρο MSc, Φυσίατρο, μετεκπαιδευθείς στον Βελονισμό, Ωτοθεραπεία - Ωτοβελονισμό, Μεσοθεραπεία, Εξουσιοδοτημένος Docente di Formazione (Καθηγητής Ωτοθεραπείας – Ωτοβελονισμού) από την GSATN Italy
Για τα νεότερα δεδομένα για ημικρανίες, που προκαλούνται από αυχενικό σύνδρομο. χρόνιους πονοκεφάλους και την θεραπεία τους, πατήστε ΕΔΩ


Βιβλιογραφία:

  1. Rahman Shiri, Eira Viikari-Juntura, Low-level laser therapy for neck pain, The Lancet, Volume 375, Issue 9716, Pages 721 - 722, 27 February 2010
  2. Kung YY, Chen FP, Chaung HL, Chou CT, Tsai YY, Hwang SJ. Evaluation of acupuncture effect to chronic myofascial pain syndrome in the cervical and upper back regions by the concept of Meridians. Acupunct Electrother Res. 2001;26(3):195-202.
  3. Sun MY, Hsieh CL, Cheng YY, Hung HC, Li TC, Yen SM, Huang IS. The therapeutic effects of acupuncture on patients with chronic neck myofascial pain syndrome: a single-blind randomized controlled trial. Am J Chin Med. 2010;38(5):849-59.
  4. Vickers AJ, Cronin AM, Maschino AC, Lewith G, Macpherson H, Victor N, Sherman KJ, Witt C, Linde K; Acupuncture Trialists' Collaboration. Individual patient data meta-analysis of acupuncture for chronic pain: protocol of the Acupuncture Trialists' Collaboration. Trials. 2010 Sep 28;11:90.
  5. Fu WB, Liang ZH, Zhu XP, Yu P, Zhang JF. Analysis on the effect of acupuncture in treating cervical spondylosis with different syndrome types, Chin J Integr Med. 2009 Dec;15(6):426-30. Epub 2010 Jan 18
  6. Ma C, Wu S, Li G, Xiao X, Mai M, Yan T. Comparison of miniscalpel-needle release, acupuncture needling, and stretching, exercise to trigger point in myofascial pain syndrome. Clin J Pain. 2010 Mar-Apr;26(3):251-7.
  7.  Οι εικόνες προέρχονται από τα https://pixabay.com/, https://www.pexels.com/ με δωρεάν άδεια CC0 Public Domain και από την προσωπική συλλογή του Ιατρού Γκατζούνη Θεόδωρου.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μπορεί ο Βελονισμός να προκαλέσει Σοβαρές Παρενέργειες;


















Από τον Γκατζούνη Θεόδωρο MSc, Φυσίατρο, μετεκπαιδευθείς στον Βελονισμό, Ωτοθεραπεία - Ωτοβελονισμό, Μεσοθεραπεία, μεταπτυχιακό τίτλο (Master) στην Θεραπευτική Άσκηση, Εξουσιοδοτημένος Docende di Formatione (Καθηγητής Ωτοθεραπείας – Ωτοβελονισμού) από την GSATN Italy

Ο βελονισμός είναι μια αρχαία θεραπευτική μέθοδος που με ιστορία τουλάχιστον 2500 ετών, που βασίζεται στην τοποθέτηση ιδιαίτερα λεπτών βελονών σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος. Είναι μια μέθοδος που είναι ανώδυνη και σύμφωνα με την Παραδοσιακή θεωρεία, βοηθά στο να κατανέμεται σωστά η ενέργεια που κυκλοφορεί στο σώμα δημιουργώντας ισορροπία. Στερείται σοβαρών παρενεργειών και θεωρείται εξαιρετικά ακίνδυνη μέθοδος.

Τα τελευταία χρόνια, η έρευνα σε Δυτικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, έχει αποδείξει ότι δρα μέσω της διέγερσης κάποιων σημείων στο δέρμα που κινητοποιούν αναλγητικά συστήματα του οργανισμού. Εκκρίνονται δηλαδή ενδογενή οπιοειδή (ενδορφίνες, αλλά και σεροτονίνη) που δεσμεύονται από συγκεκριμένους υποδοχείς στον εγκέφαλο και έτσι επιτυγχάνεται η αναλγησία.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει συντάξει έναν κατάλογο με παθήσεις που αντιμετωπίζονται από τον βελονισμό με εξαιρετικά αποτελέσματα, μεταξύ δε αυτών αναφέρονται και τα μυοσκελετικά επώδυνα σύνδρομα, όπως είναι το αυχενικό σύνδρομο, η αυχεναλγία, οι μυαλγίες κ.ά.

Μπορεί όμως παρόλα αυτά ο Βελονισμός να προκαλέσει σοβαρές Παρενέργειες;

Η απάντηση με μια λέξη είναι Ναι. Μπορεί να προκαλέσει, όπως και κάθε παρεμβατική τεχνική στον ανθρώπινο οργανισμό. Χρειάζεται όμως να αναλύσει κανείς το πώς μπορεί να συμβεί αυτό, το αν οφείλεται στη μέθοδο ή σε εκείνον που την εφαρμόζει με λάθος τρόπο, και το πώς μπορεί αυτό να αποφευχθεί.

Σύμφωνα λοιπόν με μια μελέτη του E. Ernst , ο οποίος ανέλυσε ηλεκτρονικές τράπεζες πληροφοριών με χιλιάδες μελέτες, και σε περίοδο 45 ετών βρήκε να έχουν προκληθεί 86 θάνατοι.

Σημαντικός αριθμός για μια μέθοδο που αναφέρεται Διεθνώς ότι στερείται σοβαρών παρενεργειών, μπορεί να πει κανείς, έστω κι αν αριθμητικά αντιστοιχεί σε 2 περίπου θανάτους το χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν μόνο στην Κίνα, γίνονται δεκάδες εκατομμύρια συνεδρίες βελονισμού το χρόνο. Αλλά ακόμα και το 0,0000001% (2 στις ας πούμε 200.000.000 τουλάχιστον συνεδρίες), είναι κάτι που χρειάζεται διερεύνηση. Έστω κι αν μπορεί κάποιος άνετα να υποβληθεί σε μια εγχείρηση που μπορεί να έχει ένα ποσοστό 1-3% ή και παραπάνω για εμφάνιση επιπλοκών, μια και θεωρείται ασφαλές.

Ας δούμε καταρχήν την Ελληνική μετάφραση της περίληψης του άρθρου, όπως μπορεί να βρεθεί στο διαδίκτυο:


ΕΚΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ

Δεκάδες άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από κακή εφαρμογή μεθόδων βελονισμού, αναφέρει βρετανική μελέτη, ενώ καλούνται όλοι οι εναλλακτικοί γιατροί της χώρας να περάσουν συμπληρωματική, αυστηρή εκπαίδευση. Ογδόντα έξι άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία 45 χρόνια, επειδή οι γιατροί δεν είχαν τη σωστή εκπαίδευση, υποστηρίζει νέα μελέτη. Μάλιστα, νεκροτομές που έγιναν σε άτομα που είχαν αποβιώσει λίγο καιρό αφότου είχαν υποβληθεί σε βελονισμό, έδειξε ότι...

είχαν διάτρητους πνεύμονες και καρδιά, κατεστραμμένες αρτηρίες και συκώτι, νευρολογικές αλλοιώσεις, αιμορραγίες κ.ά. Όλα αυτά, σύμφωνα με τη μελέτη, οφείλονται είτε στο ότι δεν τοποθετούσαν σωστά και στα κατάλληλα σημεία της βελόνες, είτε λόγω κακής αποστείρωσης. Η ηλικία αυτών που έχασαν τη ζωή τους από βελονισμό ήταν από 26 έως 82 ετών, ενώ η συχνότερη αιτία θανάτου ήταν ο πνευμονοθώρακας, που προκαλείται από ρήξη πνεύμονα όταν η βελόνα επιτρέπει να περάσει αέρας από τη μεμβράνη που διαχωρίζει το θώρακα από τα τοιχώματα του στήθους. Ο καθηγητής εναλλακτικής ιατρικής Έτζαρντ Έρνστ από την Ιατρική Σχολή της Peninsula στο Έξετερ, σχολίασε πως «οι θάνατοι που έχουν καταγραφεί είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου», και ζήτησε να γίνει πιο αυστηρή και πλήρης η εκπαίδευση των βελονιστών, ώστε στο μέλλον να αποφευχθούν τέτοια περιστατικά. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση International Journal of Risk and Safety in Medicine.

Πηγή: http://fimotro.blogspot.com/2010/10/blog-post_3794.html
"

Αναφέρει λοιπόν το μπογκ στο οποίο υπάρχει η παραπάνω μετάφραση, για δεκάδες νεκρούς στον τίτλο. Παρακάτω λέει ότι είναι στα 45 χρόνια. Θα αποφύγω τον πειρασμό να αναφέρω τις χιλιάδες των νεκρών παγκοσμίως από αλλεργίες σε φάρμακα, ή μετά από επιπλοκές χειρουργικών επεμβάσεων, μολύνσεων από μικρόβια στις εντατικές και στους νοσοκομειακούς χώρους, και όλα αυτά, μια και θεωρώ ότι είναι γνωστά, αλλά και μη σχετικά με το θέμα μας.

Χρειάζεται πάντως να αναφερθούμε στο θέμα της μη σωστής αποστείρωσης των βελόνων που λέει η Ελληνική μετάφραση, κάτι το οποίο στην Ευρώπη και στην Αμερική, είναι ανυπόστατο.

Παλιότερα, πριν 20-30 χρόνια, είχε ο κάθε ασθενής τις βελόνες του, τώρα η πρακτική έχει εγκαταληφθεί, τόσο για λόγους Ασφάλειας, όσο και γιατί με τη χρήση χαλάει η αιχμή και μπορεί να προκληθεί πόνος.

Τώρα, οι βελόνες είναι Αποστειρωμένες, μιας Χρήσεως, και Πετιούνται μετά την χρήση! Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.














Ίσως σε κάποιες χώρες της ανατολής, ή και σε κάποια μέρη της Κίνας, λόγο κόστους και πληθώρας ασθενών, να εφαρμόζεται ακόμα το παλιό σύστημα. Αλλά για την Ελλάδα, την ΕΕ και τη Βόρεια Αμερική αυτό δεν υφίσταται.

Θα επιστήσω επίσης την προσοχή στη μετάφραση που μιλάει για εναλλακτικούς γιατρούς κτλ. Μια και είναι κάτι που μπορεί να εξηγήσει πολλά από όσα αναφέρονται στο άρθρο.

Γι αυτό όμως θα χρειαστεί να πάμε στην πρωτότυπη έκδοση του άρθρου στα Αγγλικά:

"Deaths after acupuncture: A systematic review
Authors
E. Ernst1

1Complementary Medicine, Peninsula Medical School, University of Exeter, 25 Victoria Park Road, Exeter EX2 4NT, UK Tel.: +44 (0)1392 424989; Fax: +44 (0)1392 427562; E-mail: Edzard.Ernst@pms.ac.uk

Abstract

Context: Several fatalities after acupuncture have been reported. But no critical analysis of these data is currently available. Objective: This systematic review is aimed at summarizing these reports and putting them into a broader context. Data sources: Four electronic databases and my own files were searched for such reports. No restrictions in terms of language or time were imposed. Study selection: Case reports, case series and other types of articles reporting fatalities were considered. Data extraction: Key data were extracted according to pre-defined criteria. Results: Reports of 86 deaths after acupuncture were found. Many are incomplete and causality may therefore be occasionally uncertain. Due to under-reporting, these reports are likely to merely describe the tip of a larger iceberg. Conclusion: Acupuncture has been associated with numerous deaths. These fatalities are avoidable and a reminder of the need to insist on adequate training for all acupuncturists.
"

Βλέπουμε ότι ο τίτλος είναι αλλιώς, μια και μιλάει για θανάτους μετά από βελονισμό, χωρίς άλλους χαρακτηρισμούς.

Και κάτι άλλο βασικό:

Μιλάει για Βελονιστές
(acupuncturists) και όχι για Γιατρούς.

Ποια η διαφορά..;

Πολύ απλή, μα και πολύ βασική. Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, μα και σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ, βελονισμό κάνουν και Μη Γιατροί!

Αυτό έχει πολλές συνέπειες, τόσο από άποψη γνώσεων παθολογίας, διαφορικής διάγνωσης, όσο και από άποψη όμως ανατομίας, και διαφόρων επιπλοκών που μπορεί να είναι και θανατηφόρες, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου..

Στην Ελλάδα, για την αποφυγή επιπλοκών, μα και για άλλους λόγους όπως μια λάθος διάγνωση (γιατί κάλλιστα μια οσφυαλγία για την οποία προσέρχεται κάποιος για βελονισμό, μπορεί να υποκρύπτει πολλά, έως και μια κακοήθεια ακόμα), Ο Βελονισμός είναι Ιατρική Πράξη.


















Και στα 35 και περισσότερα χρόνια που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από Ιατρούς είναι χωρίς να έχει αναφερθεί κάποιο θανατηφόρο συμβάν. Και ο αριθμός των επιπλοκών είναι ελάχιστος, και αντιμετωπίζονται άμεσα.

Όπως αναφετε σε προηγούμενη ανάρτησή:

"Παρενέργειες – Αντενδείξεις Βελονισμού:

1.Αιμάτωμα, χρειάζεται να εφαρμόζεται με προσοχή σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά.

2.Πνευμοθώρακας ( σε χρήση βελόνας πάνω από 2,5 εκατοστά σε θωρακικές περιοχές).

3.Αποφυγή ηλεκτροβελονισμού σε ασθενή με βηματοδότη.
 
Επειδή όπως φαίνεται από τα παραπάνω, αν και φυσική μέθοδος, μπορεί να υπάρξουν παρενέργειες αν ο βελονισμός γίνει χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες Ιατρικές γνώσεις που αφορούν την Ανατομία, Παθο-Φυσιολογία, και τη θεωρεία και πρακτική του βελονισμού.

Ο βελονισμός θεωρείται παρεμβατική μέθοδος, και στην Ελλάδα είναι ιατρική πράξη. Γι αυτό και είναι απαραίτητο να γίνεται από γιατρούς που έχουν εκπαιδευτεί στη θεωρεία και πρακτική του, και έχει χαρακτηριστεί με Υπουργική απόφαση (Υ7/1336 – 13- 03 -1996) από το 1996 σαν ιατρική πράξη.

http://efzein.blogspot.com/2010/10/blog-post.html"

Ειδικά όσο αφορά τον Πνευμοθώρακα, το μήκος της βελόνας, είναι πολύ σημαντικό. Έχει αποδειχθεί από παθολογοανατομικές μελέτες, ότι η απόσταση του δέρματος από τον υπεζωκότα του πνεύμονα είναι τρία (3) εκατοστά. Οπότε η χρήση βελόνας μέχρι 2,5 εκατοστά, εξασφαλίζει την ασφάλεια και την αποφυγή τρώσης του πνεύμονα.

Αυτό είναι κάτι που διδάσκεται στα σεμινάρια Ιατρικού Βελονισμού, και τονίζεται από την αρχή ακόμα της εκπαίδευσης.

Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες σχολές και θεωρίες, κυρίως ανατολικής προέλευσης, που αναφέρονται σε βαθύτερο βελονισμό με μεγάλο σε μήκος βελόνας. Αυτή η πρακτική, ειδικά αν γίνεται από μη ιατρό, εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, και αποφεύγεται από την Πλειονότητα των Ιατρών που εφαρμόζουν την τεχνική του Βελονισμού στην Ελλάδα.

Μια ανασκόπηση των Ερευνών που υπάρχουν στο Pubmed, όπου περιέχονται οι εγκυρότερες επιστημονικές εργασίες παγκοσμίως, είναι χωρίς να αναφέρει κάποιο θάνατο από κακή τεχνική Βελονισμού.

Είναι βασικό λοιπόν να γνωρίζει ο κάθε ασθενής, ότι:

Ο βελονισμός είναι μια μέθοδος, χωρίς σοβαρές παρενέργειες η οποία δρα και στη σωματική, και στη συναισθηματική σφαίρα του ατόμου. Έτσι συμβάλει σημαντικά στην βελτίωση του πόνου, της λειτουργικότητας, της συναισθηματικής κατάστασης του ασθενούς, και έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην πλειονότητα των θεραπευόμενων με τη μέθοδο ατόμων.

Όμως για να ισχύουν τα παραπάνω, είναι απαραίτητο να γίνεται από Ιατρό, ο οποίος θα είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος στη μέθοδο του βελονισμού, και θα έχει τις απαραίτητες γνώσης Ανατομίας, Παθολογίας, Παθοφυσιολογίας, Αντιμετώπισης μιας έκτακτης κατάστασης, ώστε να μπορέσει να προσφέρει τα μέγιστα στον ασθενή του.

Σαν αντίλογο μπορεί να αναφέρει κάποιος ότι στην Κίνα, γίνεται από άτομα που εκπαιδεύονται όχι στην κλασσική, αλλά στην παραδοσιακή Ιατρική.

Αλλά.. Η εκπαίδευση σε αυτήν, διαρκεί έξι έτη, με πρόγραμμα όπως της Ιατρικής σχολής, με καθημερινές παρακολουθήσεις, και όχι απλά κάποια σεμινάρια. Συνδυάζεται δε με την διδαχή Ιατρικών μαθημάτων όπως η Ανατομία, η Φυσιολογία και όσων έχουν αναφερθεί παραπάνω.

Συμπερασματικά,

Κάθε παρεμβατική τεχνική, όπως είναι και ο βελονισμός, μπορεί να έχει παρενέργειες. Οι θάνατοι που αναφέρθηκαν στο άρθρο του E. Ernst δείχνουν, το πόσο σημαντικό είναι η τεχνική του Βελονισμού να εφαρμόζεται από επιστήμονες που έχουν την γνώση εκείνη που θα τους βοηθήσει να αποφύγουν τα ανεπιθύμητα συμβάντα, μα και την ικανότητα αν τυχών συμβούν, να τα αντιμετωπίσουν. Κι έτσι να παρέχουν με ασφάλεια όλα εκείνα τα οφέλη που ο βελονισμός μπορεί σαν Φυσική και αποτελεσματική μέθοδος να προσφέρει στους ασθενείς.


Και αυτοί είναι οι,  Ιατροί που έχουν εκπαιδευθεί στη μέθοδο του Βελονισμού.












Βιβλιογραφία:


  1. http://www.journaltocs.hw.ac.uk/index.php?action=search&subAction=hits&journalID=15360&userQueryID=1050&high=1&ps=30&page=1&items=1&aid=2521331&inmytocs
  2. http://fimotro.blogspot.com/2010/10/blog-post_3794.html
  3. http://efzein.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
  4. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed
  5. http://www.google.gr/#hl=el&biw=1366&bih=587&q=acupuncture+Pubmed+risk+deaths+mortality&aq=f&aqi=&aql=&oq=&gs_rfai=&fp=8ea2d47309b2179

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Χρόνιος Πόνος, Αίτια, Διάγνωση, Αντιμετώπιση – Θεραπεία με Βελονισμό σε μυοσκελετικά σύνδρομα.


Από τον Γκατζούνη Θεόδωρο MSc, Φυσίατρο, μετεκπαιδευθείς στον Βελονισμό, Ωτοθεραπεία - Ωτοβελονισμό, Μεσοθεραπεία, μεταπτυχιακό τίτλο (Master) στην Θεραπευτική Άσκηση, Εξουσιοδοτημένος Docende di Formatione (Καθηγητής Ωτοθεραπείας – Ωτοβελονισμού) από την GSATN Italy

Ο Πόνος είναι μια δυσάρεστη αισθητική ή συναισθηματική απάντηση σε ένα ερέθισμα που σχετίζεται με υπαρκτή ή δυνητική πιθανή ιστική καταστροφή ή βλάβη.

Είναι ένα από τα πρωϊμότερα σημεία της φύσεως για την δυσλειτουργία, την ασθένεια, την αρρώστια. Ο πόνος είναι μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, και ένα από τα βασικά στοιχεία που εξασφαλίζουν την επιβίωση σε ένα εν πολλής εχθρικό περιβάλλον. Η έννοια του πόνου έχει σχέση με την εμπειρία του πόνου.

Οι τρεις φάσεις του πόνου:

α) άμεσος πόνος: (Νociception), επιπολής αισθητικότητα.

β) οξύς πόνος: τραυματισμός, φλεγμονή, "υγρός" τύπος πόνου, "οξύς".

γ) Χρόνιος πόνος.

Είναι καθαρά υποκειμενικό συναίσθημα δύσκολο να καθοριστεί, να περιγραφεί ή να εξηγηθεί σε άλλους.

Επηρεάζεται από συνύπαρξη:

Άγχους, κατάθλιψης ή και της προσδοκίας του ασθενούς.

Είναι πολυδιάστατη εμπειρία που εξαρτάται από τα φυσικά χαρακτηριστικά του ερεθίσματος σε συνδυασμό με τις συναισθηματικές ή συνειδησιακές λειτουργικές του ασθενούς.

Το αποτέλεσμα είναι μια συμπεριφορά που βασίζεται στην ερμηνεία του γεγονότος, η οποία επηρεάζεται από τωρινές ή παλιότερες εμπειρίες.

Οξύς Πόνος: Είναι ένα βιολογικό σύμπτωμα ενός εμφανούς ιδιοδεκτικού ερεθίσματος, όπως ιστική καταστροφή λόγω νόσου ή τραύματος. Ο πόνος μπορεί να είναι εντοπισμένος ή να ακτινοβολεί. Είναι οξύς και επιμένει για όσο διάστημα υπάρχει η ιστική παθολογία.

Ο οξύς πόνος είναι αυτοπεριοριζόμενος και μειώνεται καθώς το βλαπτικό ερέθισμα υποχωρεί.

Διαρκεί λιγότερο από 3μήνες ή αν δεν θεραπεύεται αποτελεσματικά, μεταπίπτει σε χρόνιο.

Χρόνιος Πόνος:

Είναι μια ασθένεια.

Ο χρόνιος πόνος φαίνεται ότι εξελίσσεται στο πιο επείγον ζήτημα υγείας των δυτικών κοινωνιών. Μια πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη έδειξε ότι το 19% του πληθυσμού της Ευρώπης υποφέρει από χρόνιο πόνο, ενώ η εμφάνιση αυτής της ασθένειας είναι πιο συχνή στην Νορβηγία, την Πολωνία και την Ιταλία.

Οι πιο συχνές αιτίες χρόνιου πόνου είναι ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος (περίπου το 50%), ενώ σύμφωνα με μια άλλη μελέτη, ο πόνος στη μέση ήταν η πιο συχνή αιτία επίσκεψης σε γιατρό.

Ο χρόνιος πόνος έχει ιδιαίτερα μεγάλη επίδραση στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Για παράδειγμα, ο πόνος συχνά προκαλεί μείωση της παραγωγικότητας στην εργασία και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απουσία από την εργασία για 15 μέρες ετησίως. Περίπου 20% των ασθενών που υποφέρουν από χρόνιο πόνο παρουσιάζουν επίσης βαριά κατάθλιψη και χρειάζονται τη χορήγηση αντικαταθλιπτικών.

Ορίζεται ως πόνος που διαρκεί περισσότερο από το σύνηθες διάστημα μιας οξείας νόσου ή κάκωσης (για περισσότερο από έξι μήνες). Σχετίζεται με χρόνια παθολογία ή επιμένει μετά την ανάρρωση από μια ασθένεια ή κάκωση.

Ο χρόνιος πόνος που οφείλεται σε οργανική νόσο θεραπεύεται αποτελεσματικά με τη θεραπεία της υποκείμενης νόσου. Ο χρόνιος πόνος είναι συνεχής, βύθιος, νυγμώδης ή είναι φτωχά εντοπισμένος. Ο ασθενής μπορεί να είναι κουρασμένος, καταθλιπτικός, σε απόσυρση, ενώ απουσιάζουν τα συνοδά σημεία από το αυτόνομο νευρικό που έχουμε στον οξύ πόνο.

Επιδημιολογία:

Αίτια:

Οξύς πόνος:

  1. Τραύμα
  2. Χειρουργεία
  3. Οξεία Νόσος
  4. Κεφαλαλγία

Χρόνιος Πόνος:

  1. Αρθρίτιδες
  2. Οσφυαλγία
  3. Ημικρανία - Κεφαλαγία
  4. Μυοπεριτοναικό σύνδρομο
  5. Μέλος φάντασμα
  6. RSD
  7. Καρκίνος

Ο οξύς πόνος είναι συχνότερος στα: Κάτω άκρα – κεφαλή

Ο χρόνιος Πόνος είναι συχνότερος: στην Οσφύ.

Διάγνωση- Κλινική Εκτίμηση του Πόνου



Φυσική Εξέταση. Λαμβάνουμε:

Ιστορικό του Πόνου: Από πότε και από πού ξεκίνησε, αντανάκλαση, ποιότητα, σφοδρότητα.

Ποιοι παράγοντες τον επιδεινώνουν ή τον ανακουφίζουν.

Ποια ώρα εμφανίζεται με ποιο τρόπο ξεκινάει, πόσο τρόπο κρατάει το κάθε επεισόδιο.

Ποιες οι προηγούμενες φαρμακευτικές θεραπείες του, τι αποτέλεσμα έχει η κάθε μια.

Τι Φ/Θ του έγινε, τι άσκηση θεραπευτική, ποια φυσικά μέσα, ποια τα αποτελεσματικά πρωτόκολλα.

Εάν τον βοήθησε το biofeedback, η ύπνωση, τεχνικές χαλάρωσης.

Ελέγχουμε εάν υπάρχουν ευρήματα όπως: Μυϊκή αδυναμία ή αισθητικά ελλείμματα, ή διαταραγμένη σωματική λειτουργία.

Η φυσική εξέταση αρχίζει βλέποντας αρχικά ον ασθενή ή στη συνέχεια σε κάθε κίνηση που κάνει. Έτσι εκτιμάμε πως ο πόνος επηρεάζει την κίνηση ή τη δραστηριότητα του ασθενή.

Κάνουμε πάντα εξέταση της ΣΣ ή των μυοσκελετικων στοιχείων της, καθώς και Ν/Λ εκτίμηση.

Οι επώδυνες περιοχές συγκρίνονται με τις φυσιολογικές περιοχές αντίπλευρα, για θερμοκρασία – αισθητικότητα – ή ευαισθησία στην ψηλάφηση.

2. Εργαστηριακές δοκιμασίες:

Τα εργαστηριακά ευρήματα στον οξύ ή τον χρόνιο πόνο είναι τα ίδια με αυτά που βρίσκονται στην προτωπαθή νόσο.

3. Ακτινολογικά: Οι α/α ΣΣ έχουν ελάχιστη αξία στην εκτίμηση της οσφυαλγίας, γιατί οι απεικονιζόμενες ανωμαλίες υπάρχουν το ίδιο και σε συμπτωματικούς και ασυμπτωματικούς ασθενείς. Οπότε έχουν χαμηλή ειδικότητα και φτωχή προγνωστική αξία. Ειδικά στην διάγνωση της ισχιαλγίας οι απλές α/α έχουν ελάχιστη αξία.

Οι CΤ –MRΙ, μπορούν να αναδείξουν ανατομικές ή δομικές ανωμαλίες οι οποίες είναι υπεύθυνες για ποσοστό επώδυνων συνδρόμων.

Πάντως παρότι χρησιμοποιούνται ευρέως στην διάγνωση δισκοκήλης, δείχνουν σημαντικό ποσοστό ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων σε ασυμπτωματικούς ασθενείς. Οι παραπάνω διαγνωστικές δοκιμασίες απαιτούν συμψηφισμό τους με την κλινική εικόνα του ασθενή, για σωστή εκτίμηση.

4. Ηλεκτροδιάγνωση: Περιλαμβάνει τον ΗΜΓ έλεγχο μυών με βελόνες, για τη μέτρηση των ταχυτήτων νευρικής αγωγιμότητας ή/και τα προκλητά σωματοαισθητικά δυναμικά. Οι ηλεκτροδιαγνωστικές τεχνικές δείχνουν τις παθοφυσιολογικές αλλαγές που οφείλονται σε δομικές ανωμαλίες που σχετίζονται με τα επώδυνα σύνδρομα.

5. Αναισθητικές διαδικασίες. Παρόλο που η απάντηση του σώματος και του μυαλού στον πόνο, γίνεται μέσω του συμπαθητικού ή ψυχογενών απαντήσεων, μερικοί ασθενείς δεν παρουσιάζουν καθαρές απαντήσεις στον πόνο. Σ’ αυτούς είναι χρήσιμα δ/δ νευρικοί αποκλεισμοί, με τα οποία αποδεικνύονται υπεύθυνοι μηχανισμοί για τον πόνο, τους οποίους δεν υποπτευόμαστε με ην κλινική εξέταση ή τον εργαστηριακό έλεγχο.

6. Θερμογραφία. Είναι μέθοδος για εκτίμηση του πόνου, Μετρά την υπέρυθρη ακτινοβολία του σώματος. Η υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπεται από μια περιοχή του δέρματος (αντιπροσωπεύει τη θερμοκρασία ου δέρματος τοπικά), συγκρίνεται με την ακτινοβολία από γειτονικές δερματικές περιοχές. Θερμικές καταγραφές που είναι συμμετρικές αμφοτερόπλευρα, θεωρούνται φυσιολογικές.

Η θερμογραφία στηρίζεται στην υπόθεση ότι τοπικός ερεθισμός των συμπαθητικών νεύρων προκαλεί διέγερση του συμπαθητικού συστήματος. Η αυξημένη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συσπά τα μικρά αρτηριόλια του δέρματος με αποτέλεσμα μειωμένη θερμοκρασία στην περιοχή που τα συμπαθητικά νεύρα νευρώνουν. Η τοπογραφική των νεύρων των αγγείων στην συμπαθητική άλυσο είναι διαφορετική από αυτή των νεύρων του σωματοαισθητικού νευρικού συστήματος.

Η θερμογραφία αποδεικνύει ότι υπάρχει δυσλειτουργία του συμπαθητικού σε ασθενείς με πόνο. Πάντως επί του παρόντος εκτιμά τον πόνο που οφείλεται μόνο σε νευροαγγεικά συμπιεστικά σύνδρομα ή σε δυσλειτουργία του αυτόνομου. Η ακρίβεια στη διάγνωση πόνου από οσφυαλγία, και βλάβες ΝΜ ή παρόμοια σύνδρομα πόνου είναι αμφιλεγόμενη.

7. Ψυχολογική εκτίμηση του ασθενούς: Γίνεται με ερωτηματολόγια σε ασθενείς με χρόνιο πόνο, με σκοπό να αποκλεισθεί: η υποχονδρίαση, υστερία, ή κατάθλιψη. Επίσης στοχεύουν στο να καθορίσουν τα:

Συνειδησιακά, συναισθηματικά και τα στοιχεία προσωπικότητας σε ασθενείς με χρόνιο πόνο.

Η ψυχολογική εκτίμηση σε συνδυασμό με παντοθάλη ή Amytal, βοηθάει στη δ/δ ασθενών με σημαντικό σωματικό/ περιφερικό πόνο από ασθενείς με πόνο λόγω διαταραχών συναισθήματος – σωματομορφικές ή συνειδησιακές διαταραχές.

Αντιμετώπιση Χρόνιου Πόνου:

Στόχοι της θεραπείας είναι:

Εξάλειψη του Πόνου και βελτίωση της ποιότητας ζωής και λειτουργικών ικανοτήτων του ασθενή.

1. Φυσικά μέσα:

Θέρμο- Κρύο Θεραπεία: Είναι χρήσιμα συμπληρώματα στην αντιμετώπιση του οξέως και χρόνιου πόνου. Ο πόνος που ξεκινά από το μυοσκελετικό σύστημα οφείλεται συνήθως σε μυϊκό σπασμό. Η εφαρμογή θερμοθεραπείας ή κρυοθεραπείας στοχεύει κυρίως στη μείωση της σπαστικής μυϊκής βράχυνσης. Ο βραχυμένος μυς μπορεί να είναι αποτέλεσμα απευθείας μυϊκού τραύματος ή υποκείμενης πρωτοπαθούς νευρικής ή σκελετικής νόσου.
Έχει βρεθεί άμεση ή έμμεση δράση πάνω στην μυϊκή άτρακτο ή στο ρυθμό που αυτή πυροδοτεί, από τις θερμικές αλλαγές της με την εφαρμογή κρύου ‘η ζεστού στο μυ (προκαλείται μείωση ου πόνου που σχετίζεται με τη βράχυνση του μυός). Επίσης μετά την διάταση, η επιστροφή του μυός στο φυσιολογικό μήκος ηρεμίας του, προκαλεί τη μείωση του πόνου.

TENS. Ενεργοποιούν ηλεκτρικά επιλεκτικά τις προσαγωγές ίνες μεγάλης διαμέτρου, με αποτέλεσμα αναστολή μετάδοσης των επώδυνων ώσεων (Gate control theory).

Θεραπευτική Άσκηση:

Οι θεραπευτικές ασκήσεις στοχεύουν να βοηθήσουν τον ασθενή για επίτευξη αναλγησίας μέσω της αποκατάστασης: φυσιολογικού μυϊκού τόνου, μήκους, δύναμης, και βέλτιστου εύρους κίνησης αρθρώσεων.

Διακρίνονται σε :

  1. Παθητικές κινήσεις – διατάσεις.
  2. Ενεργές και ενεργές υποβοηθούμενες
  3. Διατάσεις
  4. Ασκήσεις χαλάρωσης

Γίνονται μόνες ή συνηθέστερα σε συνδυασμό μεταξύ τους.

Φαρμακοθεραπεία.

Τα φάρμακα για το χρόνιο πόνο είναι:

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. NSAIDS. (Ασπιρίνη – εκταμινοφαίνη – λοιπά NSAIDS. Δρουν περιφερικά, δεν αναστέλουν την ιδιοδεκτικότητα ή την αντίληψη – ευόδωση του επώδυνου ερεθίσματος, εμποδίζουν τις παθολογικές διεργασίες που δημιουργούν τον πόνο. Όλα αυτά τώρα βελτιώνουν το περιβάλλον των ιδιοδεκτικών υποδοχέων, μειώνουν την ευαισθητοποίηση τους και μειώνουν τον πόνο.

Επιπλοκές NSAIDS.

Βλάβες πεπτικού, ηπατικές νεφρικές. Οι παρενέργειές τους είναι ίδιες με της ασπιρίνης αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ τους στην δυνιτική πιθανότητα πρόκλησης επιπλοκών. Η ασπιρίνη στην μη σαλικυλιώμενη μορφή της, προτιμάται για ασθενείς με χρόνιο πόνο. 

Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε, ότι σύμφωνα με κλασσικές αλλά και τις πλέον σύγχρονες μελέτες, η λήψη παυσίπονων φαρμάκων και ειδικά μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) είναι  η πρώτη αιτία για την εμφάνιση χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας με κατάληξη στην αιμοκάθαρση.


Οποιοειδή.

Είναι κατάλληλα στον οξύ, υποτροπιάζοντα και στον καρκινικό πόνο. Παρόλο που ο οξύς και υποτροπιάζονων πόνος θεραπεύεται με τη θεραπεία της υποκείμενης νόσου, τα ναρκωτικά προσφέρουν προσωρινή πρόσθετη βοήθεια στην ανακούφιση έξαρσης χρόνιου πόνου. Επίσης προτιμώνται και στον συνεχή βασανιστικό χρόνιο πόνο του καρκίνου.

Η μορφίνη είναι το κύριο αναλγητικό που χρησιμοποιείται συνήθως.

Παρενέργειες: Καταστολή, διανοητική σύγχυση, αδυναμία συγκέντρωσης, λήθαργος, ναυτία, έμετος, καταστολή, δυσκοιλιότητα, αντοχή στην ουσία, σωματική και ψυχολογική εξάρτηση, καταστολή της αναπνοής (όχι όσο υπάρχει πόνος – θεραπευτικό όριο).

Άλλα συμπληρωματικά αναλγητικά:

Προκαλούν αναλγησία μέσω μηχανισμών που δεν δρουν απευθείας μέσω του συστήματος των οπιοειδών υποδοχέων.

Είναι Αντικαταθλιπτικά, αντιεπιληπτικά και αντισπασμωδικά.

Βελονισμός.

Είναι μια θεραπευτική μέθοδος που έχει ένδειξη στην αντιμετώπιση οξέων και χρόνιων μυοσκελετικών και άλλων παθήσεων.

Έχει καλή και μακροχρόνια δράση στη λύση του μυϊκού σπασμού και στην απενεργοποίηση των επώδυνων μυϊκών σημείων, έχει καλή αγχολυτική και παυσίπονη δράση.

Κυρίως όμως έχει μια συνολική δράση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, που οδηγεί στην λύση του παθοφυσιολογικού μηχανισμού δημιουργίας των επεισοδίων χρόνιας κεφαλαλγίας και σε μακροχρόνιο θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Ασκείται συμπληρωματικά με άλλες θεραπευτικές μεθόδους, έχει αναγνωριστεί και συχνά εφαρμόζεται και στα ιατρεία χρόνιας κεφαλαλγίας Δημοσίων νοσοκομείων και στην Ελλάδα.
Μηχανισμοί δράσεως του βελονισμού.

Α. περιφερικές δράσεις, ενεργοποίηση περιφερικών νεύρων.
Β. τμηματικές δράσεις, στο Ν.Μ.
Γ. κεντρική δράση

Α. Περιφερικές δράσεις

Αγγειοδιαστολή, παραγωγή νευρομεταβιβαστών από τον πυρήνα του περιφερικού νεύρου. Η βελόνα προκαλεί έκλυση CGRP (Calcitonin Gene related peptide) τοπικά στον μυϊκό ιστό. Υπάρχει επικάλυψη μεταξύ βελονιστικών σημείων και trigger point - motor points μυών. Η είσοδος της βελόνας σε ένα rigger προκαλεί ανακούφιση από τον πόνο και λέγεται «επίδραση της βελόνας – needle effect».

Β. Τμηματικές δράσεις, (seqmental), δράσεις στο Νωτιαίο Μυελό.

Ο βελονισμός δρα μέσω σωματοσπλαχνικών αντανακλαστικών. Ο βελονισμός διεγείρει τις αισθητικές ίνες μεγάλης διαμέτρου και καταστέλλει την αντίληψη ου πόνου μέσω του «gate control theory».

Γ. Κεντρική δράση:

Η αναλγητική δράση του βελονισμού τεκμηριώθηκε με την ανακάλυψη των ενδορφινών και την κατάδειξη ιδιαίτερα αυξημένων επιπέδων τους μετά την είσοδο των βελονών. Παρόμοια δράση έχουν οι οι εγκεφαλίνες και οι δυνορφίνες καθώς και οι νευροδιαβιβαστές σεροτονίνη, νορεπινεφρίνη και GABA.

Ο συνδυασμός τμηματικής και μη τμηματικής διέγερσης οδηγεί σε ισχυρότερη και μακρύτερης διάρκειας δράση του βελονισμού στο χρόνιο πόνο.

Παρενέργειες – Αντενδείξεις:

Αιμάτωμα, προσεκτικά σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά.

Πνευμοθώρακας ( σε χρήση βελόνας πάνω από 2,5 εκατοστά σε θωρακικές περιοχές).

Όχι ηλεκτροβελονισμός σε ασθενή με βηματοδότη.


Επειδή όπως φαίνεται από τα παραπάνω, αν και φυσική μέθοδος, μπορεί να υπάρξουν παρενέργειες αν ο βελονισμός γίνει χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες Ιατρικές γνώσεις που αφορούν την Ανατομία, Παθο-Φυσιολογία, και τη θεωρεία και πρακτική του βελονισμού.
Ο βελονισμός θεωρείται παρεμβατική μέθοδος, και στην Ελλάδα είναι ιατρική πράξη. Γι αυτό και είναι απαραίτητο να γίνεται από γιατρούς που έχουν εκπαιδευτεί στη θεωρεία και πρακτική του, και έχει χαρακτηριστεί με Υπουργική απόφαση (Υ7/1336 – 13- 03 -1996) από το 1996 σαν ιατρική πράξη.

Θεραπεία χρόνιου Πόνου με Βελονισμό:



Ανάλογα με την παθογένεια της νόσου και την συμπτωματολογία του ασθενή, επιλέγονται τα σημεία βελονισμού. Χρησιμοποιούνται τοπικά και απόμακρα σημεία της περιοχής και των μεσημβρινών (νοητές γραμμές που περνούν από το σώμα), που πάσχουν.

Οι βελόνες παραμένουν για τριάντα λεπτά της ώρας. Παρατηρείτε ελλάτωση του μυικού σπασμού, του πόνου, και βελτίωση της κινητικότητας από την πρώτη πολλές φορές θεραπεία.

Υπάρχει βέβαια η περίπτωση, όπως και σε κάθε φυσική μεθοδο, να εμφανιστεί το φαινόμενο της αρχικής επιδείνωσης. Έτσι μπορεί σε μερικούς ασθενείς, να αυξηθεί σε μικρό βαθμό η ένταση κάποιων συμπτωμάτων, και να αρχίσει να μειώνεται από την 3η – 4η θεραπεία.

Οι βελόνες είναι δυνατό σε κάποιες περιπτώσεις, να συνδεθούν με συσκευή ηλεκτροθεραπείας προκειμένου να χορηγηθεί ηλεκτρικό ρεύμα ελεγχόμενης συχνότητας και έντασης. Με τον τρόπο αυτό, αφενός αυξάνει η αναλγητική δράση του βελονισμού με την έκκριση ενδογενών οποιοειδών αναλγητικών πεπτιδίων, αφετέρου επιτυγχάνεται κινητοποίηση των μυών που βρίσκονται σε σύσπαση.

Η θεραοεία με βελονισμό, λύει το μυϊκό σπασμό, αυξάνει τοπικά την αιμάτωση, απομακρύνει το γαλακτικό οξύ που έχει συσσωρευτεί από την παρατεταμένη μυϊκή σύσπαση και καταστέλλει τη φλεγμονή που εμπλέκεται στη δημιουργία του πόνου.

Άλλα τοπικά σημεία σε περιπτώσεις χρόνου πόνου σε περιοχές της σπονδυλικής στήλης (αυχένα, θωρακική μοίρα, οσφύ, είναι τα παρασπονδυλικά σημεία που βρίσκονται σε απόσταση 0,5 cm από τη μέση γραμμή, εκατέρωθεν της σπονδυλικής στήλης. Παρουσιάζουν προφανή σχέση με τις κινητικές ρίζες του αυχένα, θωρακικών, και οσφυϊκών νεύρων, και με τις σπονδυλικές αρθρώσεις και βελονίζονται με γωνία 45 μοιρών προς το δέρμα, με κατεύθυνση το σπονδυλικό τρήμα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, για να μην υπάρξει τρώση νεύρου, ενδεχομένως πνεύμονα, ακόμα και νεύρων.



Σε καταστάσεις τύπου ανεπάρκειας ή όταν ο ασθενής αναφέρει επιδείνωση των ενοχλημάτων στο κρύο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μόξα (ειδικό βότανο Artemisia Bulgaris), το οποίο βρίσκεται με μορφή στικ, και παράγει θερμότητα πάνω από την πάσχουσα περιοχή.

Ιδιαίτερα σε οξέα μα και σε σύνδρομα, είναι δυνατό να εντοπισθούν με ειδικούς ανιχνευτές ή με την ψηλάφηση και να βελονισθούν, στο αυτί, σημεία στην ανθέλικα που σύμφωνα με της αρχές της Ωτοθεραπείας, αντιστοιχούν στις πάσχουσες περιοχές της σπονδυλικής στήλης.


Γενικά η ανταπόκριση στη θεραπεία με βελονισμό, και ο αριθμός των απαιτούμενων συνεδριών, είναι συνάρτηση τόσο των υποκείμενων ανατομικών αλλοιώσεων όσο και της χρονιότητας της νόσου.

Σε οξέα περιστατικά, είναι δυνατό ο ασθενής να ανακουφισθεί πλήρως από την πρώτη κιόλας θεραπεία.

Αντίθετα, ένα σύνδρομο που διαρκεί αρκετό καιρό και έχει υποβληθεί σε πολυάριθμες θεραπείες, χρειάζεται προσεκτική αντιμετώπιση και περισσότερο χρόνο για αποκατάσταση.

Στα χρόνια περιστατικά θεωρείται σκόπιμο η θεραπεία να επαναλαμβάνεται δύο φορές την εβδομάδα.

Στην περίπτωση αυτή, η βελτίωση των συμπτωμάτων αναμένεται μετά την 5η - 6η συνεδρία και συνολικά μπορεί να απαιτηθούν 15 - 20 συνεδρίες.

Συμπερασματικά,

O Χρόνιος πόνος είναι ένα σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, τόσο διαγνωστικά, όσο και θεραπευτικά. Είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, στο οποίο η ψυχολογία του ασθενούς, καθώς και η σχέση εμπιστοσύνης με τον θεράποντα ιατρό, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Απαιτεί μεγάλη προσοχή στη διερεύνηση και στη διάγνωση, και κατάλληλο συνδυασμό θεραπευτικών μεθόδων, για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

Ο βελονισμός είναι μια μέθοδος, χωρίς σοβαρές παρενέργειες η οποία δρα και στη σωματική, και στη συναισθηματική σφαίρα του ατόμου. Έτσι συμβάλει σημαντικά στην βελτίωση του πόνου, της λειτουργικότητας, της συναισθηματικής κατάστασης του ασθενούς, και έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην πλειονότητα των θεραπευόμενων με τη μέθοδο ατόμων.












Βιβλιογραφία:


  1. GatzounisT. , Damoulianos A. , Kiriakou S. , Kagiouli D. Bader A., Acupuncture Protocol for chronic Low Back Pain. Ελεύθερη ανακοίνωση στο παγκόσμιο συνέδριο Βελονισμού, 2009.
  2. Berman BM, Langevin HM, Witt CM, Dubner R, Acupuncture for chronic low back pain.N Engl J Med, 2010 Jul 29;363(5):454-61.
  3. Vickers AJ, et al, Individual patient data meta-analysis of acupuncture for chronic pain: protocol of the Acupuncture Trialists' Collaboration.Trials, 2010 Sep 28;11(1):90.
  4. Kaptchuk TJ, Chen KJ Song J, Recent clinical trials of acupuncture in the West: responses from the practitioners. Chin J Integr Med, 2010 Jun;16(3):197-203. Epub 2010 Aug 8.
  5. Breuer B, Cruciani R, Portenoy RK, Pain management by primary care physicians, pain physicians, chiropractors, and acupuncturists: a national survey. South Med J, 2010 Aug;103(8):738-47.
  6. Teets RY, Dahmer S, Scott E, Integrative medicine approach to chronic pain. Prim Care, 2010 Jun;37(2):407-21.
  7. Sherman KJ, Coeytaux RR, Acupuncture for Improving Chronic Back Pain, Osteoarthritis and Headache. J Clin Outcomes Manag, 2009 May 1;16(5):224-230.
  8. Mao JJ, Kapur R, Acupuncture in primary care, Prim Care, 2010 Mar;37(1):105-17.
  9. Cantwell SL, Traditional Chinese veterinary medicine: the mechanism and management of acupuncture for chronic pain. Top Companion Anim Med. 2010 Feb;25(1):53-8.
  10. http://www.healthview.gr